In mei 2011 verloor ik mijn 3 jaar oudere zus na een ziekbed van een halfjaar. Ze was bijna 50 jaar oud. Ik had er nooit bij stilgestaan dat een zus of een broer ook kan overlijden. Je denkt hierbij meestal aan je partner, kinderen of ouders. Haar overlijden bracht een intens verdriet met zich mee, niet alleen bij mij, maar ook bij mijn ouders en broer.
Mijn zus was alleen, had geen partner en kinderen. Mijn broer en ik regelden zoveel mogelijk voor het afscheid van mijn zus om mijn ouders hierin te ontlasten. Het regelen ging mij goed af, hierdoor hoefde ik de pijn van de leegte die zij achterliet binnen ons gezin niet te voelen. Het was alsof ik de leegte die ze achterliet probeerde te vullen door haar rol over te nemen. Zij was de vrolijke noot thuis, was extravert, hield van feestjes en had veel vrienden. Ik dacht door het gedrag van mijn zus over te nemen ik wat pijn voor mijn ouders kon wegnemen. Ik ben loyaal naar mijn ouders en wil dat het goed met ze gaat. Hierin verloor ik mezelf. Deze manier van leven kostte mij veel energie en hoe meer ik haar rol innam, hoe meer ik merkte dat er iets ontbrak in mijn eigen leven. Mijn eigen passie leek te zijn gedoofd.
Het was pas in 2022, toen ik in aanraking kwam met systemisch werk, dat ik begon te begrijpen wat er werkelijk aan de hand was. Door middel van een familieopstelling ontdekte ik dat ik op de plek van mijn zus was gaan staan binnen mijn familiesysteem. Op die plek kon mijn leven niet vrij stromen, waardoor ik moeite had om mijn eigen leven vorm te geven en mijn eigen kracht te voelen. Het was voor mij een openbaring om in te zien waarom alles zo moeizaam ging. Ik voelde een diepe opluchting toen ik de woorden van de representant van mijn zus hoorde, die mij aanmoedigde mijn eigen leven te leiden. Nu, op mijn eigen plek, voel ik de stroming van de fontein en kan ik mezelf als waardevol zien.
Els van Steijn beschrijft zo mooi in haar boek ‘De Fontein – Vind je plek’ dat je je leeg, behoeftig en zwaarmoedig voelt als je niet goed op je plek in het familiesysteem staat. Als je op eigen plek gaat staan, pak je de onzichtbare stroming op van de fontein, die essentieel is om je vervuld en stabiel te voelen. Hierdoor ga je ook gevoelens van tevredenheid en voldoening ervaren.
Enkele weken na de opstelling besefte ik dat het op de plek staan van mijn zus ook consequenties heeft gehad voor mijn broer. Ik zag nu in dat ik door mijn constante geregel en bemoeienis geen ruimte had gelaten voor mijn broer om ook zijn rol te pakken. Het regelen van zaken voor mijn ouders viel mij soms best zwaar en af en toe klaagde ik er ook over. Het kwam niet in mij op om dan mijn broer te vragen. Het ging mij niet eens om de eer, maar iets in mij vond dat ik dat moest doen. Ik vond het best een pijnlijk inzicht en schaamde me ook wel een beetje hiervoor. Ik had het gedaan uit liefde voor mijn ouders om hen te ontlasten, omdat ze al zoveel verdriet hadden. Alleen was dit niet de oplossing.
Eén van de regels van het familiesysteem is dat iedereen zijn/haar eigen lot draagt. We kunnen en moeten dit niet van de ander overnemen. De kunst is om liefdevol voor de ander aanwezig te zijn. Dit doe je door er voor de ander te zijn zonder de pijn over te nemen. Ook ben je aanwezig met begrip, empathie en steun, zonder jezelf te verliezen in hun emoties. En biedt je ruimte voor de gevoelens en ervaringen van de ander, terwijl je tegelijkertijd grenzen stelt om je eigen emotionele behoeften te beschermen.
Het is zo fijn om nu samen met mijn broer de dingen voor mijn ouders te doen en ruimte voor de ander te laten.
Herken je het gevoel dat je leven niet stroomt zoals je zou willen? Voelen taken zwaar en ontbreekt het je aan passie? Misschien sta je niet op je eigen plek binnen je familiesysteem. Een familieopstelling kan je helpen om hierin inzicht te krijgen.
0 reacties