Je voelt een leegte in je leven zonder dat je precies kunt benoemen wat het is. Je dagen zijn eentonig en je vraagt je af: ‘Is dit alles?’ En direct voel je je ook schuldig hierover, omdat je leven best goed is. Je hebt een fijn gezin en alles wat je hartje begeert. Hoewel er geen duidelijke reden voor je ontevredenheid is, blijf je met een gevoel van somberheid en onrust zitten. Je begrijpt het niet en wilt er graag van af. Maar hoe pak je dat aan?

Thuis merken ze ook dat je laatste tijd een kort lontje hebt en vaker geïrriteerd bent. Diep van binnen ben je eigenlijk helemaal niet zo, maar het lukt je gewoon niet om aardig en vrolijk te zijn. Je hebt geen idee wat er precies met je aan de hand is. Je wordt moe van alle goede bedoelingen van iedereen. Het frustreert je, want je weet dat ze het goed met je voor hebben, maar toch voelt het alsof niemand je echt begrijpt.

De laatste tijd ben je voortdurend moe. En ondanks je vermoeidheid vraag je jezelf regelmatig af: ‘doe ik wel genoeg?’ Zowel thuis als op je werk. En ook voor je ouders, nu zij ouder worden en meer zorg nodig hebben. ’s Avonds kun je de slaap niet vatten en ’s morgens sta je bijna nooit uitgerust op. Naast die vermoeidheid die maar niet overgaat, heb je ook steeds meer lichamelijke klachten.

Je kent de adviezen wel om te gaan sporten, mindfulnessen, gezond eten of groene smoothies te drinken. Tuurlijk past dit allemaal in je weekschema, je hebt toch niets te doen. Not. De druk van wat er allemaal nog moet, maakt dat je juist helemaal niks doet. Je wilt je leven wel veranderen, maar weet niet goed hoe. Meestal beland je ’s avonds op de bank en kijk je de ene na de andere serie op Netflix.

Je baalt ervan dat er bijna niets meer uit je handen komt. Je blijft maar piekeren en wilt het liefst de hele dag met een dekentje op de bank blijven zitten. Je voelt je klein, omdat je niet om hulp durft te vragen. Waar is die vrouw gebleven die haar hand niet omdraaide voor een regelklusje? En die altijd in was voor een feestje of een dagje uit? Elke keer opnieuw loop je tegen jezelf aan. Je weet dat jij degene bent die hier iets aan kan doen, maar het lukt je niet om het zelf te veranderen.

Het lege gevoel dat je helemaal in beslag nam, is weg. Wat een opluchting, je kunt weer rustig ademhalen en nadenken. Sterker nog, je weet nu wat je wilt met je leven!

Je bent niet alleen een stuk rustiger, je weet nu ook hoe je je kunt kalmeren als je toch nog eens geïrriteerd of van slag raakt.

Je slaapt beter, hebt meer energie en aanzienlijk minder lichamelijke klachten.

Nu je helder hebt wat belangrijk voor je is, kun je daar gefocust mee aan de slag. Dag afleiding en uitstelgedrag. Je kunt niet wachten tot je eerste mooie plan gerealiseerd is.

Omdat je beter weet wat je te bieden hebt en hoe je respectvol ja of nee tegen anderen zegt, durf je steeds meer toe te geven aan spontane opwellingen. Zonder angst of twijfel. Elke keer als je iets doet wat je écht wilt, maakt je hart een sprongetje van vreugde.