Soms lees je een zin die je raakt, alsof hij iets wakker maakt wat al in je leefde.
Voor mij was dat deze: ‘Dansen op de hartslag van Moeder Aarde.’
Een zin uit het boek Bestaansrecht van Maarten Oversier.
Het beeld dat deze zin oproept is zo krachtig. Het roept iets op van verbonden zijn met iets groters, met een ritme dat al veel langer bestaat dan jij of ik. Een trilling die je misschien niet altijd bewust voelt, maar die je wél richting geeft als je leert luisteren.
In mijn praktijk voor vergeving en traumaverwerking werk ik met mensen die vaak het gevoel hebben dat ze vastzitten in hun leven. Emoties ervaren die niet helemaal te plaatsen zijn. Gedachten en patronen hebben die zich blijven herhalen.
Wat als jij de drager bent van een groter verhaal van emoties, overtuigingen of trauma’s die niet bij jou begonnen, maar wél via jou geleefd willen worden? Onze echo’s van het verleden.
Vergeving en heling betekenen voor mij niet dat je dingen moet “vergeten” of “loslaten”.
Ze vragen om een andere beweging.
Niet om erin te blijven hangen, maar om ermee te dansen.
Om te bewegen, aan te kijken, te begrijpen en te doorvoelen.
Om jezelf toe te staan in contact te komen met dat wat vastzit in jou, in je lichaam, in je voorouders en dat in beweging te brengen.
Wanneer je leert dansen op dat diepe ritme, gebeurt er iets.
Je voelt je niet langer alleen. Je staat niet meer los van je verleden, maar ook niet gevangen in wat was.
Je gaat samenwerken met dat wat zich aandient.
Je gaat leven in plaats van overleven.
Je komt thuis bij jezelf en tegelijk in verbinding met iets groters.
Vergeving. Verbinding. Vrijheid.
Dat is waar mijn werk over gaat.
Voor wie voelt dat het tijd is om oude patronen los te laten en zichzelf terug te vinden.
0 reacties