Jarenlang leefde ik vanuit mijn hoofd. Ik was een meester in het beredeneren van situaties, het analyseren van problemen en het bedenken van oplossingen. Mijn ratio was mijn kompas en dat voelde voor mij veilig. Wanneer mensen het over ‘voelen’ hadden, haalde ik mijn schouders op. Voelen? Dat was voor mij een vaag concept, iets waar ik niets mee kon. Het was alsof ik afgesneden was van dat deel van mezelf.
Maar diep vanbinnen wist ik dat er iets niet klopte. Ik voelde niets, maar was tegelijkertijd nooit echt op mijn gemak. Die stilte in mezelf brak toen ik een paar jaar geleden in aanraking kwam met trauma coaching en voorouderlijke heling. Daar begon mijn reis van mijn hoofd naar mijn hart.
Trauma coaching liet me inzien hoe mijn drang naar controle en mijn focus op het hoofd een reactie waren op een pijn die ik diep had weggestopt. Trauma hoeft niet altijd iets groots te zijn; het kan zich ook uiten in kleine dingen, waarin je hebt geleerd om te overleven. Deze overlevingsmechanismen hielden me veilig, maar tegelijkertijd ook afgesloten van mijn eigen gevoel.
Door coaching leerde ik hoe belangrijk het is om niet alleen naar mijn eigen leven te kijken, maar ook naar het grotere geheel: mijn familie, mijn voorouders en de ervaringen die zij hebben meegemaakt en doorgegeven.
Voorouderlijke heling gaf me een dieper begrip van de patronen die in mijn familie speelden. Het liet me zien hoe trauma’s, angsten en zelfs overtuigingen door generaties heen worden doorgegeven. Soms leven we met gevoelens of gedragingen die we niet kunnen plaatsen, totdat we het grotere verhaal ontdekken.
Deze vorm van heling was een bijzondere ervaring voor mij. Ik voelde niet alleen verbinding met mezelf, maar ook met mijn familie en de generaties voor mij. Het erkennen van wat zij hebben meegemaakt en het bewust loslaten van wat niet van mij was, gaf me ruimte. Ruimte om mijn eigen pad te bewandelen, los van de lasten van het verleden.
Wat trauma coaching en voorouderlijke heling me hebben geleerd, is dat voelen essentieel is voor heling. Het gaat niet alleen om het erkennen van je emoties, maar ook om het luisteren naar je lichaam. Je lichaam spreekt een taal die we vaak negeren. Door stil te staan bij wat ik voelde in plaats van alles te willen begrijpen, vond ik mijn eigen innerlijke kracht terug.
Voelen laat je zien waar je grenzen liggen en waar je energie stroomt of vastzit. Het gaf me de tools om niet alleen bewuster te leven, maar ook om sterker in mijn kracht te staan.
Ik zag in dat alles met elkaar verbonden is. Je kunt niet alleen vanuit je hoofd leven zonder je hart mee te nemen. Wanneer je de moed hebt om naar binnen te kijken en ook naar het verleden, ontdek je hoe heling niet alleen jezelf bevrijdt, maar ook de generaties na jou.
Het bijzondere hieraan is dat het hier niet draait om schuld of oordelen, maar om erkenning en bevrijding. Je maakt ruimte voor jezelf door de last van het verleden niet langer te dragen.
Mijn ratio is er nog steeds, maar nu in balans met mijn hart. Ik voel meer, ik leef bewuster en ik ben dichter bij mezelf. Deze reis heeft me geleerd dat heling niet lineair is, maar een constant proces van groei, voelen en loslaten.
Of je nu worstelt met trauma’s, vastgeroeste patronen of het gevoel hebt dat je niet volledig jezelf kunt zijn, trauma coaching en voorouderlijke heling kunnen je helpen. Het is een reis die je terugbrengt naar jezelf en je bevrijdt van wat niet van jou is.
0 reacties